S3 pomiędzy Lubinem a Polkowicami – inwestycyjna katastrofa testem cierpliwości kierowców

Droga ekspresowa S3 pomiędzy Lubinem a Polkowicami niemal na pewno nie będzie przejezdna w terminie umownym. Optymistycznie można zakładać, że gordyjski węzeł, jakim stała się arteria budowana na ponad 14-kilometrowym odcinku, uda się rozsupłać na wakacje… 2020 r.

Wykonawcą jest (a właściwie było) konsorcjum firm Salini Polska, Salini Impregilo, Todini Construzioni Generalni oraz Export-Pribex. Wartość umowna robót opiewa na ponad 561 mln zł. Mimo ponagleń ze strony Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, która jest inwestorem, generalny wykonawca nie wrócił na plac budowy po przerwie zimowej. Co gorsza, włoskie konsorcjum podnosi argument wzrostu cen materiałów budowlanych i domaga się od GDDKiA niemal 100-procentowego wzrostu zapłaty należnej za wykonanie robót.

Sytuacja dodatkowo skomplikowała się ze względu na to, że włoski generalny wykonawca nie płaci polskim podwykonawcom. Doszło nawet do zapowiedzi blokady węzła Kaźmierzów w połowie marca br. Dzięki interwencji inwestora i zapowiedziom wprowadzenia procedur płatności zastępczych, do protestu nie doszło. Jednak na całej trasie pomiędzy Polkowicami i Lubinem nie widać żywego ducha, a kierowcy poruszający się drogami technicznymi wzdłuż korytarza budowanej drogi ekspresowej, widzą jedynie ślady obecności firm budowlanych.

W przyszłym tygodniu mija 60-dniowy termin odpowiedzi jakiej na formalne wezwanie GDDKiA musi udzielić konsorcjum Salini. W odpowiedzi tej musi paść stwierdzenie o powrocie na plac budowy i wskazanie realnej daty zakończenia robót lub pojawi się informacja o odmowie ponowienia prac.

Ta druga reakcja jest – jak się nieformalne dowiedzieliśmy – bardzo prawdopodobna. Jeśli tak się właśnie stanie, GDDKiA wypowie umowę Włochom i obciąży ich 10-procentowymi karami umownymi. Następnie rozpisze przetarg na nowego generalnego wykonawcę. Jego wyłonienie jest możliwe najwcześniej na początku czerwca br. Przejęcie placu budowy i realizacja inwestycji potrwa nie krócej niż 10 miesięcy z uwzględnieniem 3-miesięcznej przerwy zimowej, gdy nie prowadzi się robót drogowych.