„W świecie nienawiści i walk społecznych biedak nie może sobie pozwolić na miłość i uczynność” stwierdza prowokacyjnie w tej jednej z najbardziej znanych swoich sztuk Brecht, klasyk teatru XX wieku.
Posługując się formą ludowej przypowieści, mieszając poezję z prozą, fantazję z realizmem, humor z powagą, Brecht tworzy „rozrywkowy moralitet” o ludzkim losie. Tekst powstał w latach 1938-40 podczas przymusowej emigracji Brechta w Danii. Jak zwykle przy jego pisaniu asystowały kobiety: Margarete Steffin i Ruth Berlau, pełniące rolę zarówno współpiszących, jak i kochanek autora, członkiń jego „wielkiej rodziny”.
„Bertolt Brecht, pisząc ten dramat, świetnie przeczuł pogłębiające się rozwarstwienie społeczne, a zadaniem jego sztuki było nie ocenianie w tradycyjnych kategoriach dobra i zła jego postaci, ale zrozumienie ich sytuacji społecznej i ekonomicznej” – zauważa reżyserka. „Sztuka ta jest szczególnie ważna teraz, w czasie pandemii. Dysproporcje między bogatymi i biednymi się pogłębiają. W kapitalizmie wszyscy jesteśmy pasożytami – każdy na kimś pasożytuje, każdy korzysta z czyjegoś wyzysku, więc co znaczy dziś dobry człowiek?”.
Agnieszka Nasierowska – reżyserka i dramatopisarka, członkini wrocławskiego Teatru Układ Formalny. Ma na koncie dramaturgię w takich spektaklach tej grupy, jak #enterorestes (2015) czy Matka Courage krzyczy (2016 – nagroda Tukan Off 37. Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu), a także reżyserię Traktatu o androidach. God hates Poland (2017, z Grzegorzem Grecasem) i Końca (2017).