Polkowicyt – taką nazwę, wywodzącą się od Polkowic, nosi minerał odkryty w kopalni KGHM w Zagłębiu Miedziowym. Co ciekawe do tej pory nie znaleziono go w żadnym innym miejscu na świecie.
W ponad 140 stwierdzonych w złożu KGHM rud miedzi minerałów znajdują się prawdziwe unikaty. Jeden z nich to właśnie Polkowicyt, minerał odkryty w latach 70. dwudziestego wieku. Dokładnie jesienią 1969 r. wiertacze wyciągali rdzeń wiertniczy z otworu S-372 w okolicach dzisiejszego szybu R-XI. Wówczas odkryli prawdziwą ciekawostkę mineralogiczną. W materiale z rdzenia, wyciągniętego z głębokości około 1225 m, profesor Czesław Harańczyk wykrył nieznane wcześniej fazy mineralne. Tym samym stał się odkrywcą nowego minerału.
W strefie spękań tektonicznych w piaskowcach podścielających skały cechsztyńskie napotkano obfitą mezozoiczną mineralizację kruszcową nałożoną na cechsztyńskie kruszce miedzi. Wśród kruszców tych odkryto nieznane dotąd siarczki germanu tworzące szereg izomorficzny Pb3GeS4 – Fe3GeS4 – napisał później prof. Czesław Harańczyk.
Rezultaty badań zostały na początku lat 70. dwudziestego wieku przesłane do Międzynarodowej Asocjacji Mineralogicznej, gdzie uzyskały zatwierdzenie Komisji Nowych Minerałów i Nazw Minerałów. Komisja zatwierdziła nazwy zaproponowane przez odkrywców. Wówczas jeden z nich nazwano „polkowicyt” od nazwy miejscowości i kopalni Polkowice, w obrębie której minerały zostały znalezione.
Wzór empiryczny POLKOWICYTU
nowego minerału przedstawia się następująco:
Fe2+2.25Pb0.75Ge0.65Fe2+0.25S4.
