„Ethereal” – inaczej eteryczność, ulotność, nieuchwytność – rozumiem jako stan zawieszenia między obecnością a zanikiem, między tym, co materialne, a tym, co ledwo dostrzegalne.
W swoich pracach staram się uchwycić tę chwilową, niemal niemożliwą do zatrzymania jakość – światło rozpraszające się w przestrzeni, struktury rodzące się i zanikające na oczach widza. Wokół tej idei koncentruje się moja pierwsza indywidualna wystawa. Prezentuję na niej obrazy powstałe na przestrzeni ostatnich sześciu lat – zarówno prace z cyklu Materia Światła, jak i najnowsze kompozycje z cyklu Fantasmagorie. Każdy z tych cykli jest próbą uchwycenia nieuchwytnego – poprzez materię, światło, rytmy i napięcia. W swojej pracy poszukuję równowagi między abstrakcją a realizmem, próbując znaleźć przestrzeń, w której tradycja malarska spotyka się z współczesną wrażliwością. Natura pozostaje dla mnie nie tyle tematem, ile punktem wyjścia – źródłem obserwacji i inspiracji. To w niej odnajduję rytmy, struktury, napięcia i harmonię, które staram się przełożyć na język malarski.
Bliskie jest mi dążenie awangardy, zwłaszcza suprematyzmu, do uchwycenia czystej esencji malarstwa – oderwania się od narracji. Podobnie jak suprematyści, szukam momentu, w którym obraz przestaje być odwzorowaniem rzeczywistości, a staje się formą samą w sobie. Jednak zamiast geometrycznego rygoru wybieram organiczność, miękkość i płynność.
W cyklu „Materia Światła” eksploruję zjawisko świadomego i nieświadomego kreowania formy. Materia staje się motywem i tworzywem jednocześnie, nadając obrazom fizyczną obecność, podczas gdy światło porządkuje przestrzeń, prowadzi spojrzenie i zaciera granice między trwałością a ulotnością. Światło staje się pomostem między materialnością a niematerialnym doświadczeniem. W cyklu „Fantasmagorie” rozwijam tę poetykę, wprowadzając większe napięcia między formami i bardziej dynamiczne relacje między strukturą a nastrojem. Kompozycje zawieszone są między rozpoznawalnością a abstrakcją – przywołują skojarzenia z fragmentami natury czy przebłyskami wspomnień, ale nie zamykają się w jednoznacznych interpretacjach. Chciałbym, aby były odbierane jako obrazy uchwycone w procesie stawania się – intensywne i ulotne. Nie szukam w malarstwie opowieści ani dosłowności.
Moje prace zapraszają widza do wewnętrznej podróży – poprzez zanurzenie się w emocjach, intuicji i wspomnieniach. Chciałbym, aby nie przedstawiały świata, lecz pozwalały go na nowo doświadczać – w sposób subtelny, nieoczywisty, osobisty.
Tak pisze o sobie i swojej twórczości Łukasz Korczyński – urodzony w Głogowie, malarz i artysta multimedialny, absolwent Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu na kierunku malarstwo, gdzie kształcił się w pracowniach prof. Piotra Błażejewskiego oraz dr hab. Anny Kołodziejczyk, absolwent Architektury i Urbanistyki na Politechnice Wrocławskiej.
Praktyka artystyczna Korczyńskiego koncentruje się przede wszystkim na malarstwie sztalugowym, jednak obejmuje także działania multimedialne związane z instalacją, happeningiem i animacją 3D. Inspiracje czerpie z natury i zjawisk optycznych, tworząc nastrojowe kompozycje balansujące na granicy abstrakcji i realizmu. W 2020 roku przeprowadził projekt artystyczny Ładny Neptun, zakończony happeningiem z udziałem mieszkańców Głogowa i wydaniem okolicznościowej pocztówki z Zatoki Neptuna w Głogowie. W 2024 stworzył wirtualny spacer po koncepcyjnym wnętrzu XII-wiecznego głogowskie grodu zaprezentowany w Muzeum Archeologicznym w Poznaniu oraz Muzeum Okręgowym im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy. Brał udział w wystawach zbiorowych, m.in. 28. Wystawie Plastyki Zagłębia Miedziowego w Galerii Sztuki w Legnicy (2024), Przestrzeń Między Wymiarami w Akceleratorze Kultury w Kaliszu (2025), Arche, Archeo, Archeologia w Muzeum Archeologicznym w Poznaniu (2025), Archeologia w sztuce w Muzeum Okręgowym im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy (2025), Synergia w Gaworzycach (2024), Postawy 7 w Mia Art Gallery we Wrocławiu (2021)
