Komisja Europejska 13 kwietnia zaproponowała pierwsze w historii ramy ochrony własności intelektualnej w przypadku wyrobów rzemieślniczych i przemysłowych. Podstawę tych ram stanowią oryginalność i autentyczność tradycyjnych praktyk w regionach, z których produkty te pochodzą. Ramy te obejmą produkty takie jak szkło z Murano, tweed z Donegal, porcelana z Limoges, noże z Solingen czy ceramika z Bolesławca. Mimo iż produkty te cieszą się europejską, a niekiedy nawet światową renomą, ich producenci nie mieli dotychczas możliwości opatrzenia ich unijnym logo, które wiązałoby jakość i renomę tych wyrobów z miejscem ich powstania.
– Przedłożony przez Komisję wniosek w sprawie rozporządzenia ma na celu umożliwienie producentom – analogicznie do systemu oznaczeń geograficznych dla produktów rolnych i spożywczych, który okazał się wielkim sukcesem – ochrony wyrobów rzemieślniczych i produktów przemysłowych w kontekście ich pochodzenia oraz związanych z nimi tradycyjnych umiejętności, i to zarówno w Europie, jak i poza jej granicami. Ustanawiając unijne oznaczenie pochodzenia, rozporządzenie to ułatwi konsumentom rozpoznawanie tych jakościowych produktów i dokonywanie bardziej świadomych wyborów. Ułatwi ono również promowanie możliwości rozwoju zawodowego oraz tworzenie i utrzymanie miejsc pracy w europejskich regionach, przyczyniając się do ich rozwoju gospodarczego. Proponowane przepisy sprawiłyby również, że tradycyjne wyroby rzemieślnicze iprzemysłowe byłyby traktowane na równi z produktami chronionymi przez oznaczenia geograficzne istniejące już w sektorze rolnictwa 0 informuje Biuro Prasowe Komisji Europejskiej.
Zaproponowane rozporządzenie:
– Ustanawia ogólnounijną ochronę oznaczeń geograficznych w przypadku wyrobów rzemieślniczych i przemysłowych, aby pomóc producentom chronić i egzekwować związane z tymi produktami prawa własności intelektualnej w całej UE. Nowe rozporządzenie ułatwi również podejmowanie działań skierowanych przeciwko podrobionym produktom, w tym sprzedawanym przez internet. Zapewni ono rozwiązanie problemów, których źródłem jest rozdrobniona i niepełna ochrona istniejąca obecnie na szczeblu krajowym.
– Umożliwia łatwą i przystępną cenowo rejestrację oznaczeń geograficznych dla wyrobów rzemieślniczych i przemysłowych poprzez ustanowienie dwuetapowego procesu składania wniosków. Wymaga on od producentów złożenia wniosku w sprawie przyznania oznaczenia geograficznego do wyznaczonych organów państw członkowskich, które następnie będą przekazywać wnioski, które wstępnie uzyskały pozytywną ocenę, do Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) celem ich dalszej oceny i zatwierdzenia. W przypadku państw członkowskich, które nie dysponują stosowną krajową procedurą oceny, możliwe będzie również złożenie wniosku bezpośrednio do EUIPO. Proponowane przepisy oferują również producentom możliwość samozadeklarowania zgodności ich produktów ze specyfikacją produktu, co upraszcza cały system i czyni go mniej kosztownym.
– Zapewnia pełną kompatybilność z systemem międzynarodowej ochrony oznaczeń geograficznych, umożliwiając producentom zarejestrowanych wyrobów rzemieślniczych i przemysłowych ochronę ich produktów we wszystkich państwach będących sygnatariuszami Aktu genewskiego Porozumienia lizbońskiego w sprawie nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych przyjętego w ramach Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO), do którego UE przystąpiła w listopadzie 2019 r. i który obejmuje oznaczenia geograficzne dla wyrobów rzemieślniczych i przemysłowych. Jednocześnie możliwa stanie się ochrona odpowiednich oznaczeń geograficznych z państw trzecich w UE.
– Wspiera rozwój europejskich obszarów wiejskich i innych regionów, stwarzając zachęty dla producentów, w szczególności MŚP, do inwestowania w nowe oryginalne produkty i tworzenia niszowych rynków. Proponowane rozporządzenie pomoże również zachować unikalne umiejętności, które w przeciwnym razie mogłyby zniknąć, zwłaszcza w regionach wiejskich oraz słabiej rozwiniętych regionach Europy. Regiony skorzystają na renomie nowych oznaczeń geograficznych. Może to przyczynić się do przyciągnięcia turystów i powstania nowych, wymagających wysokich kwalifikacji miejsc pracy, a tym samym do ożywienia gospodarczego w tych regionach.
